In Gaza, waar huizen herinneringen koesteren, ontvouwt zich een hartverscheurende realiteit. De helft ervan ligt nu verbrijzeld of uitgewist, waardoor duizenden mensen ertoe worden aangezet het meedogenloze terrein te voet te doorkruisen. Meer dan 1,7 miljoen zielen zijn ontheemd, sommigen zoeken dringend hun toevlucht voor veiligheid, anderen rouwen om hun huizen die tot stof zijn vergaan.

Een onderdrukkende belegering houdt 2,3 miljoen mensen gevangen, waardoor de toegang tot essentiële levensbehoeften wordt verbroken: voedsel, water, brandstof en de hartslag van elektriciteit. De eens zo levendige steden weerklinken nu van de verwoesting, terwijl wolken van wanhoop laag hangen. Snelwegen, ooit druk, dragen nu het gewicht van het puin, en families van generaties lang dragen fragmenten van hun leven naar het zuiden.

Ziekenhuizen, ooit heiligdommen van genezing, moskeeën die gebeden weergalmen, en huizen vol gelach worden nu geconfronteerd met willekeurige stakingen, waardoor hele buurten worden weggevaagd zonder een fluistering van waarschuwing. Degenen die ontsnappen zoeken een toevluchtsoord in scholen, maar vinden zelfs deze toevluchtsoorden die als doelwit zijn gemarkeerd.

In slechts vier weken tijd overtreft de tol van onschuldige levens, vooral van kinderen, de collectieve tragedie in alle andere conflictgebieden sinds 2019. Elk getal is een verhaal, een onvervulde droom en een baken van hoop dat te vroeg wordt gedoofd.